جواب: خدای متعال در آیه 117 سوره «آل عمران» می فرماید: «مَثَل آنچه آنها در این زندگی انفاق می کنند، همانند باد سوزانی است که به زراعت قومی بوزد ـ که بر خود ستم کرده اند (و در غیر محل یا وقت مناسب کشت نموده اند) ـ و آن را نابود سازد» (مَثَلُ ما یُنْفِقُونَ فی هذِهِ الْحَیاةِ الدُّنْیا کَمَثَلِ ریح فیها صِرٌّ أَصابَتْ حَرْثَ قَوْم ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ فَأَهْلَکَتْهُ).

«صِرّ» و «اصرار» از یک ریشه هستند و به معنی بستن چیزی توأم با شدت می آید و در اینجا به معنی شدتی است که در باد باشد، خواه به شکل یک باد سوزان، و یا سرد و خشک کننده.

قرآن انفاق کردن کفار را به باد شدید و سوزان و یا فوق العاده سرد و خشک کننده ای تشبیه نموده که به کشت و زرعی بوزد و آن را خشک کند، البته طبع باد و نسیم، احیا کننده است، نسیم بهاران شکوفه های را نوازش می دهد و غنچه ها را باز می کند، روح در کالبد درختان می دمد، و آنها را بارور می سازد.

ادامه مطلب...